Recenzja Pani Aleksandry Krauze, autorki bloga "bukku - recenzje"
bukku-recenzjeOd jakiegoś czasu, sprawdzam rynek wydawniczy z baśniami z elementami fantastycznymi. W taki właśnie sposób książka "Kroniki Skrzatów Marbella" autorki Marbella Atabe trafiła w moje ręce. Czy byłam zadowolona? Poprawka.. czy Gabi była zadowolona? Była i to bardzo. Książka jest oryginalna z kilku ciekawych powodów. Jednak, nim zacznę je wymieniać, warto wspomnieć krótko, o czym jest ta baśń.
Poznajemy Amelkę — dziewczynkę, która mieszka w pewnej dolinie z babcią. Dodatkowo poznajemy również Teodora, chłopca, który jest olbrzymem. Z powodu tego, że ludzie pokłócili się kiedyś z olbrzymami i już się nie przyjaźnią, Amelka stała się ostatnią nadzieją, by naprawić to, co zostało zepsute. Mimo tego, że babcia bardzo boi się o swoją wnuczkę wie, że nie ma innego wyboru i musi wysłać ją w daleką podróż. Jakie przygody będzie miała dziewczynka? Czy olbrzym zaprzyjaźni się z człowiekiem? Kim tak naprawdę jest czarownica?
"Książka, którą wziąłeś do ręki, jest wyjątkowa. Nie znajdziesz w niej przemocy ani mrocznych postaci z horroru. Zachwycą Cię jednak piękne opisy, ciekawe dialogi i niezwykłe sytuacje, w jakich znajdą się bohaterowie". Takie słowa znajdziemy na tylnej okładce książki. Czy to prawda? Jak najbardziej. Dawno nie spotkałam się z takim dziełem, gdzie nie ma niegrzecznych dzieci albo ciężkich tematów.
Bohaterowie to dzieci, które mają swoje marzenia i potrzeby. Jednak to jedne z najgrzeczniejszych dzieci. Gabrysia słuchając jak czytam jej co wieczór widzę, że coraz bardziej zachwyca się tak samo Amelką, jak i Teodorem. Dzieci są tak grzeczne i ciekawe świata, że aż miło dla mnie, dla osoby dorosłej, to czytać. Co więcej, to, w jaki sposób została przedstawiona cała rodzina olbrzymów, jest wręcz magiczna. Niby zachowują się jak zwykli ludzie, to jednak mają w sobie coś tajemniczego, magicznego i tak ciepłego, że aż trudno to opisać. Co więcej, tytułowe skrzaty są mega interesujące i świetnie opisane. Wiedzieliście, że żyją setki lat? Ja się właśnie dowiedziałam z tej książki.
Nie chcę opisywać wszystkich magicznych stworzeń ( między innymi wróżek, smoków..) by nie psuć Wam niespodzianki, samemu odkrywać ten świat. Co do uniwersum wykreowane przez autorkę, zastanawiam się, gdzie ona była, kiedy ja chodziłam do przedszkola?! Opisy są z jednej strony krótkie i treściwie a z drugiej barwne, magiczne i spokojne. Czytając książkę, czułam powiew jesiennego wiatru, czułam ciepło ze świec. Ta magia bijąca z każdej strony — tak mnie to dzieło oczarowało, że nie potrafię o niej zapomnieć i pewnie na zawsze zostanie w moim sercu.
Świetnymi dodatkami są obrazki w książce. Są idealne w swojej prostocie. Nie są to zdjęcia perfekcyjne, ale urzekają piękną gamą kolorów i dzieciom, tak samo, jak i dorosłym, bardzo się podobają. Warto zaznaczyć, że rysunki narysowała sama autorka !
Czy polecam? To baśń. Jestem świadoma, że część z Was wyrosła z baśni, jednak chociaż w jakimś minimalnym stopniu zachęciłam Was do tej lektury — to kupcie. Ta książka jest tak magiczna, piękna i niesamowita, że spodoba się każdemu kilkulatkowi — mówi to mama 4-letniej dziewczynki. Można spokojnie powiedzieć, że książka testowana na dziecku ;) Spokojnie, nikomu się krzywda nie stała ! Tak więc zachęcam zwłaszcza teraz, kiedy większość z nas chodzi zdenerwowana, zmęczona czy to po pracy, czy po szkole. To genialna odskocznia od życia codziennego.;)
link do oryginału: buku recenzje
© Copyright
Kroniki Skrzatów ®